اثر توزیع پذیری تمرین و پرآموزی بر یادداری و انتقال زمان حل مکعب روبیک

هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر توزیع پذیری تمرین و پرآموزی بر یادداری و انتقال زمان حل مکعب روبیک بود. 64 دانشجو با میانگین سنی (19.5±22 سال)، بدون سابقه آموزش روبیک، انتخاب شدند. آزمودنی ها پس از سه جلسه آموزش و انجام پیش آزمون، بر اساس میانگین زمان های بدست آمده در پیش آزمون به چهار گروه 16 نفری همگن، انبوه- انبوه، انبوه- فاصله دار، فاصله دار-فاصله دار و فاصله دار-انبوه تقسیم شدند. تمام آزمودنی ها شروع به تمرین کردند تا اینکه به حد نصاب زمانی (چهار دقیقه و سی ثانیه) برای حل مکعب روبیک برسند. سپس آزمودنی ها در قالب گروه های خود به صورت تصادفی به دو زیر گروه 0% پرآموزی و 100% پرآموزی تقسیم شدند. آزمودنی ها 24 و 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرینی در آزمون یادداری و انتقال شرکت کردند. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها، از آزمون تحلیل واریانس برای اندازه های مکرر در هر گروه و تحلیل واریانس دو عاملی با سطح معناداری آلفای 05/0 استفاده شد. نتایج درون گروهی تفاوتی معنی داری را از آخرین کوشش تمرینی در مرحله اکتساب تا دومین کوشش انجام شده در آزمون یادداری و انتقال (24و 48 ساعت) نشان نداد. این بدین معنی است که تمام گروه ها، پایداری نسبتا ثابتی در اجرا بعد از 24و 48 ساعت از آخرین کوشش تمرینی داشته اند. نتایج بین گروهی نیز تفاوت معناداری را در زمان حل مکعب روبیک بین شرایط تمرینی مختلف در آزمون یادداری و انتقال(24 و 48 ساعت) نشان نداد. این بدین معنی است که توزیع پذیری تمرین و پرآموزی اثری بر یادداری و انتقال زمان حل مکعب روبیک نداشته است.